مروری بر زندگی شهید خداكرم پناهی

به گزارش پایگاه خبری و اطلاع رسانی ۲۰۰۰ شهید استان کهگیلویه وبویراحمد؛ شهید خداكرم پناهي سال ۱۳۴۶ در خانواده‌اي محروم و مذهبي به دنيا آمد. بله تولد و انتظار به‌دنیاآمدن اين شهيد از همان اوایل عادي و مثل سايرين معمولي نبود.

دوران کودکی

پدر شهيد فردي متدين و همیشه با قرآن و عبادات سروكار داشت و مادر شهيد كه سال‌ها بعد از تشكيل زندگي در آرزوي فرزندی بودند در اين مدت طول آرزو و انتظار ۴ دختر و ۲ پسر را در همان چند روز تولدشان از دست می‌دادند و چه دردناك بود ۶ فرزند و همین‌طور انتظار.

هم والدين و هم فاميل در انتظار بودند و روزي از روزها در روستا در بين اهالي كه همه مشتاق فرزندی براي شيرزاد پناهي (پدر شهید) بودند آن روز فرارسید و خبر تولد اين شهيد در روستا پيچيد و براي پدر و مادر و اقوام دنياي خوشحالي و نشاط را به ارمغان آورد.

شهید را با اين آرزوي دير و دراز، خيلي مورد محبت قرار می‌دادند. با شور اشتياق به مدرسه فرستادند و هيچ كار سخت و طاقت‌فرسایی به او تحول نمی‌شد.

تحصیلات

دوران ابتدائي در مدرسه سرآبتاوه بيابان و اول راهنمائي تا دوم راهنمائي در مدرسه راهنمائي مزگاه درس خواند. علاقه زيادي به فاميل داشت و بيشتر اوقات خود را در بين فاميل و سركشي به آنها صرف می‌کرد. هميشه در دادوستد و زندگي و صحبت با پدر و مادر درمورد حق و عدالت و گذشت صحبت می‌کرد.

با اينكه سني از او نمی‌گذشت؛ ولی حساب آخرتش را كرده بود بعد از سوم راهنمائي اول‌نظری رشته ساختمان را در ياسوج گذراند. 

علاقه به جبهه

با شور و علاقه فراوان در بسيج ثبت‌نام کرد و دورة آموزشي را در ياسوج و شيراز گذراند. بعد از دوره آموزشي در اسفندماه سال ۶۳ به جبهه جنوب اعزام و در عمليات بدر شركت کرد و پس از پايان عمليات بدر با چند روز مرخصي به منزل آمد در اين بازگشت بسيار خوشحال به نظر می‌رسید و از فتوحات رزمندگان و معجزات خداي بزرگ و ايثار و ازخودگذشتگی در صحنه‌ها بسيار سخن داشت.

از خودشناسي روي پاي خود نمی‌ایستاد. در طول مدت مرخصی امتحان اول‌نظری خود را تمام كرد و پس از پايان امتحان باز با شور و اشتياق به جبهه رفت. بعد از مدتي معلوم شد در كردستان است.

بعد از چند روزي طي نامه دلداري به پدر و مادر و اظهار اينكه تا كربلا بايد رفت به پدر و مادر اطلاع داد.

در اين مدت كه در كردستان بود به مرخصي نرفت و نامه نوشته بود كه ۱۵ روز ديگر به مرخصی می‌آید و ناراحتي نداشته باشيد. طولي نكشيد كه دوستانش آمدند، يكي از آنها زخمي بود و پدر و مادر را در شك و نگراني انداخت.

شهادت

سرانجام در ۵ تیرماه سال ۶۴ به آرزوی دیرینه خود رسید دوستانش از شهادت وي اطلاع داشتند و شاهد شهادتش بودند، همسایه‌ها اطلاع داشتند؛ اما پدر و مادر بی‌اطلاع تا اينكه جسدش به ياسوج و در صبحگاه روز ۱۴ تیرماه خبر شهادت وي به پدر و مادرش داده شد و در قبرستان شهداي سرآبتاوه به خاك سپرده شد.

آخرين ديدار با پدر و مادر همان روز اعزام به جبهه كردستان بود هم‌سنگران وي در كردستان طي نامه‌ای به امضاي ۳۲ نفر اخلاص و تقواي و عبادت و شجاعت وي را به خانواده و اهالي سرآبتاوه نوشتند.

یادداشت‌های شهید

شهيد طبق دفتر خاطراتش علاقه زيادي به امام حسين (ع) و هدف امام و ياران امام و تأثير امام در روحيه حرّ و بازگشت و مغفرت حرّ و عذرخواهي حرّ از امام حسین (ع) نوشته است كه حاكي از مهر و علاقه و دوستي با خاندان اهل‌بیت و نبوت بوده و بارها اظهار داشته ما بايد راه امام را طي كنيم.

شهيد در دفترچه خاطراتش جبهه رفتن را يك وظيفه شرعي و تكليف الهي براي خود قيد كرده بود و اطاعت از امام را امري واجب می‌دانست.

شهيد در جاي ديگر دفتر خاطراتش هدف از مدرسه و تحصيل را نقل كرده و يادگيري علم را به فرموده پيامبرش حضرت محمد (ص) "حتي دورترين نقاط عالم براي علم به قلم آورده و یادآور شده كه مدرسه رفتن بدون تربيت و علم بی‌فایده است." و يادآور شده در مرحله اول براي علم و معرفت، آگاهي و هدف و آداب اسلام به مدرسه بايد رفت و ما نبايد مدرسه را براي رفع تكليف و فريب پدر و مادر انتخاب كنيم بايد بعد از پايان علم به خدمت محرومان پرداخت.
انتهای خبر/